Nágrannafíflið

Ég tel mig vera skilningsríkann mann, tel það vera einn af mínum stærstu kostum að geta sett mig í spor annarra, vera ekki of fljótur til að dæma, reyna að sjá alla vinkla á öllum málum sem og mönnum.

Sonur minn er eins og mamma sín, hann álítur nágranna okkar vera vitleysing, enginn annar vinkill til þar, hreinræktaður vitleysingur. Tveggja ára strákurinn lítur í hvert skipti í  átt að húsinu með fyrirlitningarsvip er við keyrum framhjá, greinilega gríðalega hneikslaður á framferði þessarra manna sem gera svona, ég meina vita þeir ekki að bátar eiga  að vera í  sjónum, halda þeir að þetta sé bíll eða hvað, tautar hann og hristir hausinn yfir þessum bjánaskap.....

 

Líklega á hann efir að fara þarna eitthvern daginn og skamma þá aðeins, heimta að báturinn verði fjarlægður og settur út í sjó, það er mjög auðvelt enda er kvikindið á kerru.....